Δεν «ξανατσιμπάω» ακόμα κι αν με αποκαλέσουν «Τσουτσουνόπουλο»

Ο Πέτρος Τατσόπουλος δεν είναι μια προσωπικότητα που μπαίνει σε καλούπια. Η συνέντευξή του θα προκαλέσει νέες αντιδράσεις, αλλά διαβάζεται όπως ρουφάς μια τζούρα από τσιγάρο.

Ο συγγραφέας και βουλευτής μιλά για τη δήλωση περί της «μισής Αθήνας», τα συντροφικά «μαχαιρώματα», τη Χρυσή Αυγή και υπεραμύνεται των θέσεών του.
Η αλήθεια είναι πως έχετε εισαγάγει έναν διαφορετικό λόγο στην πολιτική ζωή, ενάντια στην «ξύλινη γλώσσα». Μήπως το έχετε παρακάνει;
Εξαρτάται. Πού βάζετε τον πήχη. Πόση ξύλινη αντέχετε. Ολίγον ξύλινη, μετρίως ξύλινη ή μια πολύ βαριά-και-όχι ξύλινη. Ενας φίλος μου συγγραφέας, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, που οψίμως έχει μεταμορφωθεί σε βλοσυρό τιμητή μου, έχει γράψει πως μεγάλωσα μακριά από κάθε κομματικό σωλήνα. Αληθεύει. Εξ ου και η δυσανεξία μου απέναντι στην ξύλινη γλώσσα.
Η περιβόητη δήλωση περί της «μισής Αθήνας» ήταν ατόπημα;
Δεν ήταν δήλωση κατ' αρχάς. Εκμαιεύτηκε από μια χαλαρή συνέντευξη 2.000 λέξεων και πλαστογραφήθηκε το νόημά της, που δεν ήταν άλλο από τον χλευασμό στα υποκριτικά ανδροπρεπή στερεότυπα μιας φασιστικής συμμορίας. Εκ των συνεπειών, μάλιστα, ήταν ατόπημα - εις βάρος μου κυρίως. Εάν γνωρίζαμε όμως όλοι τις συνέπειες από τα έπεα πτερόεντα, θα ήμασταν τέλειοι άνθρωποι, εξόχως βαρετοί, και θα ζούσαμε σε μια τέλεια, εξόχως βαρετή χώρα.
Η απάντησή σας για όσα ακολούθησαν ήταν: «Είναι εξαιρετικά δυσάρεστο να κοιμάσαι ομοφυλόφιλος και να ξυπνάς ομοφοβικός». Ακόμα και αν απομονώθηκε η δήλωσή σας, δεν ήταν και ομοφοβική και σεξιστική;
Οχι, δεν ήταν. Ξέρετε, αν πάτε στο Χάρλεμ θα ακούσετε -προς έκπληξή σας πιθανόν- κάποιους Αφροαμερικανούς να αποκαλούν ο ένας τον άλλον «σκυλάραπα», αν έχετε φίλους ομοφυλόφιλους -όπως έχω εγώ- θα ακούσετε συχνά να αποκαλούν ο ένας τον άλλον «λούγκρα». Ετσι μιλούν οι φυσιολογικοί άνθρωποι όταν είναι χαλαροί και δεν αισθάνονται τη δαμόκλειο σπάθη της πολιτικής ορθότητας πάνω από την κεφαλή τους. Από την άλλη μεριά, εάν είστε ένας δυσκοίλιος μορμόνος ιεροκήρυκας, μπορείτε να ζητήσετε και την απάλειψη της λέξης «νέγρος» από τα βιβλία του Μαρκ Τουέιν (το ζήτησαν όντως) ή να ερμηνεύετε όλες τις κοινές εκφράσεις -«στου κουφού την πόρτα», «γνωρίζεις την τύφλα σου», «το ξέρει και η κουτσή Μαρία»- ως αφόρητες προσβλητικές κυριολεξίες. Στην ίδια συνομοταξία εντάσσεται και η «μισή Αθήνα», μια έκφραση που την έχω ακούσει τόσο από άντρες όσο και από γυναίκες, ων ουκ έστιν αριθμός.
Είναι δύσκολο για τον οιονδήποτε να πιστέψει πως όταν δίνατε αυτήν τη συνέντευξη και κάνατε αυτήν τη δήλωση δεν περιμένατε ότι θα γινόταν χαμός.
Λυπάμαι. Δεν έχω προφητικές ικανότητες. Ηταν μια φράση χαμένη ανάμεσα σε πάμπολλες άλλες φράσεις που, εγώ ο αφελής, θεωρούσα σημαντικότερες, δίχως να υπολογίζω ότι ο επιτήδειος εκδότης του Crash, ο κύριος Τράγκας, γνωρίζει πολύ πιο καλά τι ακριβώς ακουμπά στην εθνική μας νεύρωση - και ιδίως πώς να το πλασάρει. Εάν πάλι θεωρείτε ότι εν πλήρει επιγνώσει μου διακινδύνευσα τη διαγραφή μου από τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να διαφημίσω τον ανδρισμό μου στα 53 μου, μάλλον με υπερεκτιμάτε και ως σκευωρό και ως άντρα.
Δεχτήκατε και φίλια πυρά από τους... συντρόφους σας -μεταξύ άλλων από τον κ. Παπαδημούλη- για τη δήλωση σας;
Πιστεύω ότι ο φίλος μου ο Παπαδημούλης, όπως και η συνιστώσα «Κόκκινο» που με κατηγόρησε ως σεξιστή και ομοφοβικό, παρασύρθηκαν από την απομόνωση της φράσης και το πλασάρισμά της. Βεβαίως ο Παπαδημούλης με γνωρίζει στοιχειωδώς και πάραυτα έσπευσε να με υπερασπιστεί όταν αίφνης ανέβηκε στη σκηνή ο κύριος Πάγκαλος ως αυτόκλητος εισαγγελέας Βισίνσκι. Υπήρξαν ωστόσο και φωνές μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που με υπερασπίστηκαν - και ήταν οι περισσότερες. Οχι, δεν συνεργάστηκα τελικά με λάθος κόμμα.
Σας μέμφονται πως αντί να παραδεχτείτε ότι κάνατε λάθος, συνεχίσατε να υπερασπίζεστε τα λεγόμενά σας.
Ναι, το έχω αυτό το κουσούρι - να επιμένω. Ιδίως όταν θεωρώ ότι τα λεγόμενά μου αποφλοιώθηκαν και διαστρεβλώθηκαν.
Μετανιώσατε για όσα είπατε; Κινηθήκατε ψύχραιμα;
Η ψυχραιμία δεν ήταν ποτέ το δυνατό μου σημείο. Τη σπαταλούσα ανερυθρίαστα. Πάντοτε πίστευα ότι θα μου παρασχεθεί αφειδώς αύριο-μεθαύριο στο νεκροταφείο.
Είστε υπέρ των γάμων των ομοφυλοφίλων;
Αυτή η ερώτηση -ύστερα από όσες προηγήθηκαν- μοιάζει με τις ερωτήσεις-παγίδα που θέτουν οι πονηροί δημοσκόποι στα γκάλοπ για να τσεκάρουν την ειλικρίνεια όσων απαντούν. Μα φυσικά και είμαι υπέρ των γάμων των ομοφυλοφίλων, όπως και υπέρ των διαζυγίων των ομοφυλοφίλων.
Οι συχνές αντιπαραθέσεις σας με τη Χ.Α. έχουν αρχίσει να φαίνονται ως προσωπική βεντέτα. Εχετε σκεφτεί ότι ίσως τους ωφελείτε;
Προφανώς και δεν έχω καμία προσωπική βεντέτα. Προσωπική βεντέτα με τον εθνικοσοσιαλισμό; Οσο για το αν τους ωφελεί η στάση μου, ναι, το έχω σκεφτεί, έχω καταλήξει όμως πως περισσότερο θα τους ωφελούσε μια στάση που θα τους «αναγνώριζε» ως αξιοσέβαστους κοινοβουλευτικούς με αντικοινοβουλευτικά βίτσια. Προτιμώ να τους απευθύνομαι όπως θα απευθυνόμουν σε συμμορίτες.
Η Χ.Α. αλλάζει με χυδαίο τρόπο το επίθετό σας σε «Τσατσόπουλο». Αυτό κάθε φορά προκαλεί την έκρηξή σας, και δικαιολογημένα. Αλλά θα περίμενε κανείς περισσότερη ψυχραιμία από την πλευρά σας.
Ελάτε τώρα. Υπερβάλλετε. Τι «κάθε φορά»; Μια φορά τσίμπησα στο δόλωμα του Παναγιώταρου, φορτισμένος από τους -νωπούς τότε ακόμα- τραμπουκισμούς του στο «Χυτήριο». Σας υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να ξανατσιμπήσω όπως κι αν με αποκαλέσουν στο μέλλον - Τσατσόπουλο, Τσιτσόπουλο ή Τσουτσουνόπουλο.
Καπνίζετε σε δημόσιους κλειστούς χώρους;
Ούτε σε δημόσιους ούτε σε ιδιωτικούς. Σε αντίθεση με την Ελένη, τη γυναίκα μου, που είναι μετενσαρκωμένος ο Κεράνης.
Εχετε απογοητευτεί από την ενασχόλησή σας με την πολιτική;
Απεναντίας. Μετανιώνω που τόσα χρόνια άργησα να μπω «στην κουζίνα». Οπως είπε και ο Τσόρτσιλ, «αν δεν αντέχεις τη ζέστη στην κουζίνα (heat σημαίνει ζέστη, αλλά σημαίνει και έξαψη), βγες αμέσως έξω». Κανένας δεν σε κρατάει υποχρεωτικά. Χώρια που κινδυνεύεις και από «ξαφνικό θάνατο» - ανά πάσα στιγμή το κόμμα ή το εκλογικό σώμα μπορούν να σε στείλουν πίσω στην εξέδρα.
Κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ πως εύχεται κρυφά να αποτύχει η κυβέρνηση -κάτι που είναι ενάντια στο εθνικό συμφέρον- ώστε να μη χάσει πολιτικά το κόμμα. Εσείς το βλέπετε;
Κανένας όμως από όλους αυτούς τους «καλοθελητές» δεν σκέφτεται κατά πόσον ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε πραγματικά να κληρονομήσει «καμένη γη». Εάν το ήθελε, δεν θα έφτιαχνε από άκρου εις άκρον της χώρας Δίκτυα Κοινωνικής Αλληλεγγύης - έστω κι αν περνούν ντούκου στα δελτία των οκτώ. Θα συνδαύλιζε τη φτώχεια, δεν θα επιχειρούσε να τη σβήσει. Εν πάση περιπτώσει, κοντός ψαλμός αλληλούια.
Σε λίγους μήνες κάθε δίκη προθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ήδη παρωχημένη. Θα κληθεί στην υπέρτατη δοκιμασία.
Λευτέρης Μπιντέλας
bintelas@pegasus.gr